“Onze relatie van krap 3 maanden was er echt nog niet aan toe. Ik woonde net weer even bij mijn ouders en hij was veel in het buitenland. Hoewel ik altijd kinderen heb gewild, heb ik met pijn in m’n hart de beslissing voor een abortus genomen. Je denkt dan dat het daarna over is. Zo makkelijk ging dat niet. Het dubbele gevoel dat het toch óók welkom was geweest, maar dat we tegelijk echt geen basis hadden voor een kind, dat maakte het zo moeilijk. In de gesprekken bij de Fiom heb ik geleerd dat deze gevoelens er allemaal mogen zijn, en dat ik tegelijk achter de keuze kan staan. Ook hebben we besproken hoe ik het taboe voor mezelf kan doorbreken, door te kijken met welke mensen ik het hierover kan hebben. Ik slaap weer beter en zie de toekomst weer zonniger in, de donkere wolk over dit onderwerp is gelukkig weer voorbijgedreven.”