Marianne, 49 jaar

 
“Ik groeide als enig kind op bij mijn moeder. Mijn vader heb ik nooit gekend. Ik was erg nieuwsgierig naar hem en had allerlei vragen. De zoekactie heeft me een completer beeld van mezelf gegeven.

Bijna 30 jaar geleden ben ik al eens op zoek gegaan naar mijn vader, ook met hulp van Fiom. Toen ik mijn moeder vertelde over de zoekactie, dreigde ze het contact met mij te verbreken. Daarom ben ik destijds gestopt met zoeken. Nog altijd wilde ik mijn vader graag ontmoeten. Dus nu, 30 jaar later, meldde ik me opnieuw bij Fiom Utrecht aan.

Spannend

Het eerste gesprek met Fiom vond ik erg spannend. Er ging van alles door mijn hoofd. Wat vertel ik wel en wat niet, wat gaat er allemaal gebeuren, gaat hij gevonden worden, zou hij contact met mij willen? De gedachte dat hij misschien niet meer zou leven, vond ik het moeilijkst om mee om te gaan.

Mijn vader werd snel gevonden en stond open voor contact. De ontmoeting vond plaats op het kantoor van Fiom. De maatschappelijk werker had mij voorbereid op het contact met mijn vader en adviseerde om langzaam op te bouwen, niet te hard van stapel te lopen. Toch zijn mijn vader en ik te snel gegaan in het contact. Dat was dus een belangrijke les.

Nazorg

Het contact met mijn vader verliep uiteindelijk anders dan gehoopt. De nazorg van Fiom was dan ook erg belangrijk. Ik leerde realistisch te blijven en voor mezelf te zorgen. Ondanks alle blijdschap en verdriet lukte het om bij mezelf te blijven. Door de zoekactie heb ik antwoorden op mijn vragen gekregen. Ik voel dat mijn identiteit compleet is.

Fiom heeft me bij dit hoofdstuk in mijn leven zo goed geholpen. Tijdens het hele traject stond de maatschappelijk werker voor me klaar. Ze was vriendelijk en empathisch, vertelde me steeds wat ik kon verwachten. Ik voelde me veilig en op mijn gemak. Ik ben er trots op dat ik deze zoekactie ben gestart!”